the shit within

hikayeyi hepimiz biliyoruz, dunyanin patlayayazdigi 68 senesinde yonunu kaybetmis mi desek ya da 'isigini arayan' mi desek, her neyse, bir sekilde mutsuz olan beatles ekibi tasi taragi ve nereden estiyse bir de donovan'i toplayip hindistan'a uzun sayilabilecek bir ziyarete kalkisiyorlar. arayis iyidir, itirazim yok. hele ki bu arayis ruhunun toplumsal olcege tasindigi donemler, bu merakli insanlardan sonra gelecek olan kusaklar uzerinde de ciddi etkiler yaratir. isin garibi, soz konusu arayisci ruhu her zaman belli temellere oturtmak da pek mumkun olmuyor. yeterlinin cok otesinde sohrete, paraya, yetenege ve her ne istiyorlarsa ona sahip beatles uyelerini hindistan yollarina dusuren tatminsizlik ve daha fazlasini istemeye iten sey, sanirim butun diger gerekcelerden ve bilimum mazeretten once can sIkIntIsI olsa gerek. mesela denizden karaya cikmayi akil eden ve ntv tarih dergisine gore mavi-sari renkte olan canli neden suyu terk etmis? simdi gezegenin dar karasal alaninda sIkIsmIs olmak yerine, okyanuslarda fink atsaydik fena mi olurdu?

velhasil, yoga'dir meditasyon'dur bunlar zaten kisitli da olsa bir grup insanin dikkatini cekiyordu ancak dogu felsefesine ilginin patlamasinda ve once hippilerin ("hippi mi olacan lan basimiza?!") sonra da calisan kentli insanin (belki de bu ikisi ayni kisidir) bitmek bilmeyen oryant tutkusunda john, paul ve belmondo'nun payi yadsinamaz. aslinda bu uclu de yan yana fena durmadi. simdi soyle bir garage band kurmak istesem, adini "john, paul n belmondo" koyabilirdim. muzik ve sinema dolu bir cagrisim... agirlikli olarak belmondo, araya biraz beatles kacmis. gayet havali ve sanatsal, degil mi?

~

moby'i severim, sayarim. o da esasli bir arayiscidir. ustune ustluk, cevreciligi ve sean penn'in aksine medyatiklestirmedigi samimi liberter politik durusu ile de takdirimizi kazaniyor. bu sabah moby'nin blog'una bakiyordum, ne gorsem begenirsiniz? upcoming event olarak 4 nisan'daki bir yardim konserinden bahsetmis. ev sahibi david lynch... aralarinda moby, ben harper, eddie vedder, sheryl crow gibi pozisyonundan suphe etmedigimiz isimlerin yaninda, varliklarina ve beraber katilimlarina bir anlam veremedigim mistik hindistan ekibinden paul mccartney, ringo star ve hindistan kankasi donovan da sahneye cikacak sohretler arasinda yerini almis. bos durur muyum? el mahkum, google search yapip olayin aslini astarini ogrendim.



meger david lynch vakfi (ben de zengin olup adima vakif kurmak istiyorum)dunyanin cesitli bolgelerinde yasam mucadelesi veren bir milyon ac, yoksul cocuk icin "change begins within" adinda bir kampanya baslatmis. bu cocuklar, transendental meditasyon sayesinde icerisinde bulunduklari kotu kosullarda varliklarini daha saglikli bir bicimde yurutebilmeleri icin meditasyon ogreneceklermis. what the fuck! iyilestirmek icin mucadele etmekten, onunla yasamayi ogrenmeye... hal ve gidisat gercekten bu kadar umutsuz, bu kadar sifirin altinda olabilir mi? dogrusu, "dunyada harcanan kozmetik giderleri afrika'daki acliga son vermek icin yeterli" cliche'si ortadan kalkana kadar, durum asla o kadar kotu degildir. daha once, alistigimiz tipte, yakici sorunlara dikkat ceken ve iyilestirme ya da durumu idare etme maksadiyla duzenlenen yardim kampanyalarinin ahlaki boyutuna el atmistik. fakat bu seferki vak'a hakikaten bambaska. sanki bizimle kafa buluyorlar... ayar olmamak ne mumkun? bence hepsi donovan'in sucu :s

sevgiyle kalin. peace!