![alter[ed] native](http://1.bp.blogspot.com/_eaBx3O7Gdx4/SX3S704OdFI/AAAAAAAAAT0/1eDPwQhDhlo/S1600-R/altered4.gif)
Leonhard Kern'in 1650 tarihli yamyamlık isimli heykeli.
Bakın.
Tekrar bakın.
Anne ve çocuğun ifadelerindeki farklılığa dikkat buyurun.
Bedenlerinden süzülen kanı siz de fark edebiliyorsunuz değil mi?
Şimdi asıl soru geliyor,
o bacağın devamı nerde lan? :S
2 comments:
acaba nerde?
bence birkaç aile altın gününde paylaştılar.Sonra o da bacağı yiyor, ayşe hanım kaburgaları aldı.
falan.
bu şekilde saçmalayabiliriz.
Saçmalamak da bir sanattır.
cocuk "ona mi kaldik, beni bunun icin mi dogurdun" dercesine dehsetle bakiyor :S. peki dogan hicbir canli aslinda bir baska canliyi yeme icgudusune degildir diyebilir miyiz? bence demeyelim, kesin dogada aksinin cok kestirme ispatlari vardir. ha yanlis olsun, istesem yine derim. bu bana zamanla ogrenilen bir seymis gibi geliyor. mesela bir aslan yavrusunun bir zebra gorunce icgudusel olarak yemek istedigini sanmiyorum. ispati mumkunatsiz konularda kani gelistirmek bence cok faydali. gelisen kanilar belki bir gun ise yarayabilir. gecenlerde dogada yuzme bilmeyen hayvan yoktur gibi bir genelleme yapasim geldi (insan disinda bogularak olen bir canli haberi okumadim :S). neyse, simdi de bunu uydurdum. sanat bazen genelleme yolunda fikir acicidir. gerci dogrulugu ispatlansa bile yine de denize bir kedi atmam. ama denize atilmis kediyi kurtarmaya da calismam. aslinda duruma bagli. genelleme yanlissa da belki kurtarmaya calismam :S
Post a Comment