grand finale

cocuklugumdan beri hudut disinda en sevdigim, artiriyorum birileri bu kendi kendine gelin guvey olma halini hor gorse de tuttugum, yillardir acaba karsi karsiya gelseler hangisini desteklerim diye dusundugum iki takim cok uzun bir aradan sonra nihayet karsi karsiya… ilk round, yani 18 yil onceki Avrupa Kupa Galipleri Kupasi finali Manchester United’indi. bu ozlemle beklenen bulusma vuku bulmakla kalmadi, en tepedeki CL finaline denk dustu. kesinlikle ilk turlarda birbirine kirdirilmalarindan cok daha iyi cunku her halukarda bu iki guzide kulupten biri Avrupa’nin en buyugu digeri de finalisti olacak, daha ne olsun. futbol ibresi Manu’ya meyilliyse de, gonlum ekseriyetle Barcelona’dan yana. Kirmizi Seytanlarimizin karni gectigimiz yildaki ziyafete binaen, Barca’nin uc yillik acligina nispeten tok. ayrica Avrupa futbolundaki Ingiliz dominasyonu Barca’nin tum bu kurtlar sofrasindan siyrilarak kupayi kaldirmasini daha destansi kiliyor. Eh, bir de gercek su ki fizik gucu yuksek, tamamen sisteme dayali makine gibi takimlar karsisinda halen iyi yerine “guzel" futbol sergilemeye cabalayan, renksiz futbol endustrisinin rengarenk simasi, insanin futbolla iliskisini sorgulamaya basladigi anda bir macini izlemenin imdada yetistigi Barcelona’ya bu yil bu kupa daha cok yakisir diye dusunuyorum. neyse, daha fazla irdeleyerek de tadini kacirmayalim; yenen icin sevinecegimiz, yenilen icin uzulecegimiz ama her halukarda kazanacagimiz ruya finalde, Força ManÇa...